(Kurtulamadığımız Tuzak)
“Ben gizli gizli ağlarım.” diyordun.
Gözlerin inkâr ederken nasıl inanayım?
Düşmanca ve nefretle bakıyordun,
Yemin etsen de boşuna, nasıl inanayım?
Gerçi ağlamak gayet kolay bir yol;
Gözyaşı hiç tükenmez, o kadar bol.
İster sahtekâr ister samimi ol,
Mağrursun ağlayamazsın, nasıl inanayım?
Sabır ve hoşgörü gerçekten çok zor.
Suç atmak nefsin hoşuna gidiyor.
Haksızlıksa benliği kuşatan kor,
Nedametle söndürmezsen nasıl inanayım?
Suçlarken insafsız ve ölçüsüzsün.
Vicdanına bak, gerçeği görürsün.
Nefretin biraz sevgiye dönüşsün,
Gururunu yenemezsen nasıl inanayım?
Yetsin artık, boşa üzülmeyelim.
Mevlâ’nın buyruğunu dinleyelim.
Nimetlerin değerini bilelim.
Nankörlük edersen nasıl inanayım?
Bütün günah benim olsun razıyım.
Silip geçmişi ak sayfa açayım.
Sen de bir kez özür dile duyayım.
Ama bunu yapamazsan nasıl inanayım?
R. Serdar Özmilli
