Her zaman yapmakta olduğunuz şeyin kolay olduğunu düşünün; böyle düşünürseniz, gerçekten kolay olacaktır.
E.Coue
Kaygılı anne babalar çocuklarıyla ilgili sürekli kaygı duyan anne babalardır. Çoğu zaman çocuklarının evden ayrılmasını istemezler. Okula çocuğunu göndermek istemeyen anne babalar bu kategoriye girerler.
Kaygılı anne babalar duydukları kaygıyla çocuk üzerinde bir baskı kurarlar. Anne babasının baskısıyla karşılaşan çocuk en başta ne olduğunu anlamaz ve bu duruma direnmek ister. Ama daha sonra anne babasının aşırı kaygı ve baskısına maruz kalır ve kendisi de bu kaygı büyük ölçüde taşımaya başlar.
Kaygılı anne babalar çocuk üzerinde kurdukları baskının farkında değildirler. Çocuğu için en iyisini yaptın düşünürler. Örneğin çocuğunun okula gitmesinden çekindiğini söylerler ama aslında çocuğun kendisinden ayrılmasını istemediği içindir.
Kaygılı anne babalar, çocukluklarında edindikleri kaygıları kendi çocuklarına yansıtırlar. Kaygısız bir şekilde dünyaya gelen çocuğun kısa bir süre sonra kaygı duymaya başlaması anne ve babasının kaygısını yansıtmasıyla ilgilidir.
30 yaşında erkek bir danışanım vardı ve annesinden ayrılamıyordu. Hala aynı evde hatta aynı odada kalıyordu. Daha sonra annesi ile yaptığım görüşmede danışanımın çocukluğundan beri annesinin kaygılarını yüklendiğini ve asıl evden ayrılmak istemeyen yani çocuğundan ayrılmak istemeyen kişinin annesi olduğunu görmüştüm.
Kaygılı anne babaların enerjileri çok düşüktür. Dışarıda çocuklarının başına bir şey gelmesinden korktukları için hayatlarının çoğunluğunu evde geçirirler. Genellikle yanlış bir şey yapmaktan korkarlar ve bu yüzden hiçbir şey yapamazlar.
Kaygılı anne babalar, çocukları bir sorunla karşılaşınca paniğe kapılırlar. Daha olayı değerlendirmeden kendilerinin bir kabahati olduğunu ve çocuklarına bir zarar geleceğini düşünürler. Bu şekilde hissettikleri kaygı kaygılı anne babaları eylemsiz bırakır.
Okul aile toplantılarında hiç konuşmayan, sorumluluk almayan ve yeni etkinliklerine katılmaktan çekinen anne babalar bu kategoriye girerler.
Kaygılı anne babaların başka bir özelliği de çocuklarına cesaret ve motivasyon sunamamalarıdır. Karşılaştıkları sorunlarda hep geride kalan kaygılı anne babalar en küçük bir soruna gerginlik yaşarlar ve çoğundan kaçarlar. Bu duruma şahit olan çocuk ise bu yaklaşımını kendi duygusu olarak kaydeder ve ileri yaşlarda aynı tepkiyi verir. Çocuklarının sıradan isteklerine bile cevap veremezken kaygılı anne babalar bu kaygıdan arınıp, çocuklarına verdikleri değeri gösteremezler. Anne babadan bu değeri göremeyen çocuk ilerleyen yaşlarda depresif ve kaygı yüklü bir yapıya bürünür.
Mottoları “aman çocuğum bir sorun getirme“ olan kaygılı anne babalar, hayatı hem kendileri için hem de çocuklar için yaşanmaz hale getirirler.
