Oyun çocuğun kendini ifade edebildiği, yeteneklerini fark ettiği, yaratıcı potansiyelini kullanabildiği, dil, zihin, sosyal, duygusal ve motor becerilerini geliștirebileceği önemli bir fırsattır. Bu konuda Garry Landreth derki; kușlar uçar, balıklar yüzer, yetișkinler konușur, çocuklar ise oyun oynarlar. Tüm açılardan baktığımızda çocukların kendilerini ifade edebildiği en sağlıklı etkinliktir oyun.
Günümüz eğitim sistemlerini ve aile tutumlarını incelediğimizde çocukların oyun oynamalarına yeteri kadar fırsat sunmadıkları gözlemlenmektedir. Geçenlerde okuduğum bir söz çok hoşuma gitmişti: Oyun oynayamadıkları için psikolojik problemler yașayan çocukları oyun terapisi ile tedavi etmeye çalışıyoruz diye. Bütün süreci özetleyen harika bir söz. Ne alaka dediğinizi duyar gibiyim. O zaman size ayna tutayım. Evimizden bașlayayım. Misafir odası kutsal girilmez. Mutfak kurcalanamaz. Banyo tuvalet mikrop yuvası. Çocuk odasının her köșesi eșya dolu. Oturma odası ortalama onaltı metre kare. Yarısı koltuk kanepe. Kocaman evde çocuğa kalan oyun alanı 1on onbeş metre kare. Bir de alt komșu sese ve gürültüye hassas ise vay o çocuğun haline. Zaten bir çok binanın bahçesi ve oyun alanı yok. Her yer otoparak. Durum vahim yani. Hadi bir de okulları inceleyelim. Sınıf ortalamaları 35 kiși. Okul binaları çok katlı. Teneffüsler beș on dakika. Zil çalınca çocuk bahçeye inmeden geri çalan içeri zili. Koridorlarda koșmak yasak. Okul bahçeleri komple beton. Beșyüz kișilik okulda öğrenci bașı bir metre kare bahçe. Yığınla ev ödevi. Akșam evde aile ile ödev kavgası. Daha hangisini sayayım. Bu kadar baskı ve kușatma altında kalan çocuk sağlıklı bir birey olabilir mi? Böyle yetișen çocuklardan sağlıklı bir toplum ortaya çıkar mı? Tabiki hayır.
Çözüm basit çocuklara haklarını geri vereceğiz. Onların en büyük hakkı oyun. Bu haklarını ellerinden alamayız. Çocuklarınıza vakit ayırmalıyız. Onlarla birlikte oyunlar oynamalıyız. Okulda bazı dersleri oyun ve etkinlik dersi olarak belirlemeliyiz. Okul bahçelerini betondan arındırmalıyız. Çocukların toprakla temasını artırmalıyız. Teneffüs sürelerini uzatmalıyız. Koşmalarına ve zıplamalarına izin vermeliyiz. Çocuklarımızı geleceğe hazırlamanın en doğru yolu bu. Çünkü çocuklar oyunlarında hem kendi sorunlarını ifade ederler hemde problemlerine çözümler üretebilirler. Huzurlu bir toplum için sağlıklı bireyler yetiştirmemiz ümidiyle...
