.png)
Beni gördüğüm düşten uyandırma. Derman ol bize baba...
Mahir Kara
Bu satırları okuyanlar, diziyi izlemişlerse hatırlayacaklardır Mahir'in hikâyesini. Suçsuz babası idama mahkûm edilen kunduracı Mahir'in hakikat ve adalet arayışını. Kendisi gibi idam cezası alan genç Vural'ı volta atarken omuzundan tutan ve “Yüz yüze döneceksin evlat!” diyerek hakikat dersi veren Nazif Kara'nın gözü kara oğlu Mahir'i hatırlayacaksınız. "Birlikte yürüdüğünüz insanlara asla sırtını dönmeyeceksin evlat."
“İnsan Ne İle Yaşar” diye bir kitabı vardı edebiyatın en güçlü kalemlerinden Tolstoy'un. O soruya bir cevaptır Mahir'in çığlığı. İnsan bir umudu olduğu için yaşar. İnsan hayat için bir anlamı olduğu için yaşar. Anlamını bulan insan, hayatın sırrını kavrar. Yine vaaz veriyorsun diyecek belki de bu satırları okursa en çok vaaz veren asi çocuk. Öyle bir derdim yok. Umuda tutundum. Umuda sarıldım.
Derman Ol Bize Baba feryadının ezgisini kalbime nakşettim. Neredesin ve Ne Zaman Geleceksin sorusuna ben senden hiç geçmedim diyerek...
Hilmi Yavuz ustadan "bir çökelti gibiyim ben kendi belleğimde.." sözlerindeki çökeltiye isim koymuştum bir zamanlar. Derman...
O çökeltide kimi zehirlenir kimi de Mahir Kara gibi bulutların en kapkara olduğu bir dönemde zindan duvarının dışından içeride yüreği yanan babasına "Bu düşten bizi uyandırma Baba. Derman Ol Bize Baba." dediği gibi umutlar yeşertir.
Mahir... Sen bir remizsin benzer kaderi yaşayanlar için.
Necip Fazıl’ın:
“Ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;
Dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş” diye feryat ettiği kovulmuşlardan birisin sen Mahir. Bahçelerden, çiçeklerden kovulmuş olan sen ey Mahir kimbilir içindeki bu umut ezgisi ile başbuğu olursun güllerin, papatyaların. Rüveyda şairinin dediği gibi...
“bana, ne Dürr-i Yekta, ne Semen Sima gerek
senden kalan her harfin içinde binlerce bağ
bağına girmek için küçük bir ima gerek
seninle güle döner derin vadi, yüce dağ
bu sevda ılgıt ılgıt çoğaldıkça bedende
Çiçekçiler Başbuğu olurum belki ben de”
