Heey gidi Hazret-i Kays hey!
Ettin de buldun mu yâ Kays?
Olup biteni duydun mu yâ Kays?
Aklını başına devşir koçum, gerçeği gör artık.
Zaman âhir zaman; kafalar kahpe, bedenler satılık.
Zaman şirretlik zamanı, zaman küstahlık zamanı.
Zaman özgürlük(!) zamanı yâ Kays, zaman özgüven(!) zamanı.
Günah sardı bütün cihanı, kalpler nasırlı, diller kaypak.
Suç sayılıyor gerçeği söylemek ve hakkı aramak.
Herkes fitneye teslim, gün be gün bozuluyor neslim.
İblis’in kahkahası kapladı yeri göğü, duyulmuyor sesim.
Ateş sarmış bacayı, yine de farkında değil insanlık.
İnlemek, ağlamak boşuna, iş işten geçti artık.
İtaat rafa kalkmış, kimse dinlemiyor kutsal fermanı.
Yamyam oldu insanlar yâ Kays, çoktan geçtiler sırtlanı.
Yeşil talan edildi kurutuldu, ruhlar kızgın çöle döndü.
Maviler griye dönüştü, umutlar geçmişe gömüldü.
Zaman âhir zaman, yeryüzünde daha neler oldu neler.
Kâbil’den beri pislik var ama bugünkü beter mi beter.
Lût Kavmi’nden de kötüyüz, masum kaldı Sodom Gomoreler
Zaman âhir zaman, yaptıklarımız gerçekten iğrenç şeyler.
Dini sattı, yogaya başladı avâm ve havâs.
Yeni tapınaktan haberin var mı yâ Kays?
Tapınan tapınılan bir; temeli inkâr, kubbesi ihtiras.
Sırtında yaldızlı cübbe, minbere çıkmış gurur.
Özgüven imam olmuş, cemaat arkasında cünup durur.
İbadet mi, zinhar! Ama ritüel denince herkes koşturur.
Edep, hayâ, hicap bulamazsın, arama boşuna.
Namus’un, iffet’in birer Fatiha okuyuver ruhuna
Bugün insanların ‘hayvan gibi olmak’ gidiyor hoşuna.
Müdahale etmeye kalkarsan iş alırsın başına.
Sürü özgür mü özgür yâ Kays, çobanı linç ettiler.
Taşları oynattılar yerinden, nizamın içine ettiler.
Kadının fendi sevgiyi, aşkı ve mutluluğu yendi.
Erkeği yendi, erkekliği yendi, ve kadınlığı yendi.
Buna çağdaşlık dendi, eşitlik dendi, feminizm dendi.
Yâ Kays, Leylâ da aldı nasibini bu rezil çöküşten
Sen gerçeği görmeğe bak geçmeden iş işten.
Evet Leylâ da modaya uydu, gemi azıya aldı;
Sevda’nın, vefa’nın, sadakat’ın yalnıza adı kaldı.
Çöllerde döktüğün tere, acıyla geçirdiğin ömre yazık.
Leylâ senin gibilere “Salak bunlar.” deyip gülüyor artık.
Kanat takmış Leylâ, ordan oraya uçuyor şen şakrak.
Özgürlüğün tadını çıkarıyor daldan dala konarak.
“Ben feministim.” diyor şirretlik kokan bir özgüvenle,
Bir elinde sigara, diğer elinde şarap dolu bardak.
Açılıp saçılıyor, bütün güzelliklerini sergiliyor.
Arı gibi her çiçekten bal almak çok hoşuna gidiyor.
“Namus da neymiş, elbet çağa ayak uydurmalıyız.”
“Ne kötülük var bunda, ben tabuları yıktım.” diyor.
Zaman âhir zaman; er değil, bey değil artık yaman.
Zafer Leylâ’nın; kalmadı yenmediği pehlivan.
Öyküsü dilden dile dünyayı dolaşıyor.
Üstelik her duyan hemen alkışa başlıyor.
Yâ Hazret-i Kays, sen başının çaresine bak,
Leylâ aradığını buldu. Leylâ özgür oldu.
Leylâ eşitlik oldu, Leylâ kariyer oldu, Leylâ feminizm oldu.
Şeytan Leylâ’ya gem vurdu.
Ve Leylâ piç doğurdu.
Zaman âhir zaman, yeryüzünde bilsen neler neler oldu.
Mecnûn’a da Leylâ’ya da çok yazık oldu.
Evet yâ Hazret-i Kays, bu şiir burada bitti ama
Sakın senin yediğin haltlardan haberim yok sanma.
Pek yakında senin için de özel bir şiir yazacağım,
Ne kadar günahın vebâlin varsa anlatacağım.
(R. Serdar Özmilli)
(İFFET ÂBİDESİ, ALTIN KALPLİ, NUR YÜZLÜ, CENNET ADAYI KIZLARIMIZ, KADINLARIMIZ HÂLEN VAR ALLAH'A ŞÜKÜR. ALLAH SAYILARINI ARTIRSIN. ONLARIN BU ŞİİRİMDE ANLATTIKLARIMLA UZAKTAN YAKINDAN ALÂKALARI YOKTUR. ONLAR BAŞIMIZIN TACI, DÜNYAMIZIN ZİYNETİDİRLER.)
R. Serdar Özmilli
