Rabbim ne cömert, ne sonsuz, ne merhametli... insanları öyle bir düzen içerisinde yaratmış ki hiç bir şey monoton, hiç bir şey sıradan değil.
Yaşadığımız sıkıntılar dahi bizi tekdüzelikten kurtarıyor. Her an aynı yemeği yiyen bir insan nasıl o yemekten keyif alamamaya başlarsa, aynı ruh halindeki birey de bu durumdan rahatsızlık duymaya başlayacaktır.
İşte bu sebeple depresyonda olma halini seviyorum. İnsan daha bir tefekküre yöneliyor bu halde.
Korku halini iliklerine kadar hissediyor ve ümide yolculuk kaçınılmaz oluyor sonunda. İşte bu iniş çıkışlar ritim sağlıyor hayatımızda. Ahengi bu iniş çıkışlarla sağlıyoruz. Kusurluluğumuzu, acizliğimizi, hiçliğimizi öğretiyor bu hal bize. Kendimizi O?na muhtaç hissetmek kadar güzel bir başka hal daha olabilir mi!?
İşte ben bu yüzden seviyorum depresif hali, işte bu yüzden depresif haller beni güçlendiriyor.
Gücü GÜÇ?ten almak kadar güzel başka bir hal olabilir mi?!
Her kişi anlamlandıramaz bu halin keyfini, yakalayamaz içinde gizlediği zevki. Er kişi bilir ancak bu bahtiyar hali. Beynin, kalbin ve ruhun dansıdır bu hal...
Tek dostun, tek yârin, tek çarenin... ancak ve ancak O olduğunu görme halidir nasiplisine.
Ey beni benden eden, ey beni bende eden hal! Seni sana bırakıp O?na varmaya geldim!..
Aşkın ?D? halidir bu hal. O hali yaşamayan, meftun olamaz.
Burnun direğinin sızladığı andır o hal, yüreğin ?Kabz? olup olup ?Basta? ulaştığı andır o hal.
Gözlerden süzülmeye korkan yaşta gizlidir kimi zaman, kimi zamansa tendeki ateşi söndüren ırmaktır o hal.
Ey AŞK! Sana varmak için varım, yoktan da öte VAR?da ben VAR?ım.
Kayseri Anadolu Haber
