Çocukluğunda hiç ağaca çıkmamış biri var mıdır acaba???
Henüz olmamış bir kaysıyı koparmak için, kolunu bacağını, dalların çizmesine hatta düşüp kırılmasına aldırmadan?
En güzeli de, o çağlayı kopardıktan sonra yerken aldığın haz? Ağzında kalan ekşimsi tada rağmen hissettiğin mutluluk.
Kopararak yediğim meyvenin tadını bir daha hiçbir yerde bulamadım. Büyümüştüm çünkü?
Ne var ki hayat ; başka ağaçları, başka meyveleri göstermişti bana. Çınar mesela? Bu ağaç başka ağaçtı?
Hayatın her türlü acısından geçerek; bize, sanatın edebiyatın sinemanın müziğin kısacası insanlığın meyvesini veren çınarlar?
Bilenler bilir çok zor yetişirler ve çok güzel meyve verirler tadını alabilene!!!
Ve tabii ki ayakta ölürler!!! Kimileri gibi?
Geçtiğimiz cumartesi kaybettiğimiz Turgut Özakman bunlardan biriydi.
Hani dillere destan Şu Çılgın Türkler? in yazarı.
O çılgın Türk ki ;tarihin bilincine varmış, milletimizin ne kadar acılardan ve zorluklardan geçerek bugünkü Cumhuriyetimizin kazanımlarına ulaştığımızı anlatmıştır bize. O güzel ve akıcı üslubuyla?
Sayfalarında umut azim ve başarının coşkusu hiç eksik olmamıştır?
Hasılı bizlere çok önemli bir mesajı ısrarla vurgulamaya çalışmıştır: Tarihimizi anlayalım, tarihimizi sevelim; her zaman ve her koşulda kendimiz ve milletimiz için yapılacak güzel şeyler vardır. Acılara ve zorluklara rağmen!!!
?
İşte böyle çınarların meyvesini yerken; farkına varmadan bir ağaç olma yolunda mesafe kat ettiğimizi anlarız. Kim bilir. Belki de işimiz ağacı sulamak, gübre vermek ve ona iyi bakmaktır?
??Ulu bir çınar olmak vardı ??
??Zamanın bir köşesinde unutulmamak??
Bol sağlıklı ve kitaplı günler?
Kayseri Ülker Gazetesi
