Zaman, zaman; sahip olduğumuz duygularımızı; dış çevrenin etkisiyle ,net olarak yaşamak mümkün olmuyor .İnsanların içinde bastırılan güzel düşünceler eşsiz duygularla iz bırakır ve asla unutulmaz Çocuklarımızın bilinçaltına bu yanlış fikri yerleştirmeyelim.
Kalbinde sevgi taşıyan herkes ağlar...duygu birikimini gözyaşları ile anlatabilir... erkek veya kadın farkı yoktur. Mutluluk,veda ,kavuşmak ve özlem her insanın duygularını özgürce yaşamaları gereken durumlardır. Duygularımızı içimizde yaşamak; kalbimizin ritmini olumsuz yönde değiştirir. Ruhen ve bedenen tükenmişlik sendromu yaşamamak için; gereksiz bir çevre baskısına izin vermeyelim.
Her mevsimin kendine özgü zor ve unutulmaz zamanları vardır. Hayatımızın farklı dönemlerinde yaşarız; yazı, kışı ,ilk ve son baharı? bazen bıraktıkları güzel anları? bazen hüzünleri? ama asıl olan hayatın bize getirdiği en özel olan geleceği?Kararlı olabilmek; emin adımlarla çıkmak gerekir. Hedefin adresini en doğru bilen, insanın kendisine olan özgüvenidir .Hangi mevsimin yağmuru, soğuk günleri, fırtınası ve sisle kaplı karanlığı; istediklerimizi yapmaktan bizi vazgeçirdi? Çok az düşünelim ?
İnandığımız her güzel şey için; bütün bunların engel olması mümkün değildi. Güç insanın beyninde, orada başlar ve sonlanır. Etkilenmek başka insanların yöneticiliğini kabul etmemiz anlamını taşır. İnsanlar farklı düşünebilirler ancak her sorunun cevabını paylaşmak gibi bir sorumluluğumuz olmamalıdır. Kendi özel hayatları ile gündeme gelmek istemeyen kişiler; yakın veya uzak olan çevresi ile ilgilenir çünkü kendi sorunları ile yüzleşmek istemez.
Nefes almak kadar değerli ne olabilir ki hayatımız da ? geri kalan bütün her şey önemsizdir. Gün içinde ruhumuzun enerjisini; boş olan kişilerin değersiz konuşmalarını düşünerek harcamayalım . Arkamızdan gelen kişilerle zaman kaybetmeyelim; yanımızda olan sevdiklerimizle birlikte; yaz yağmurlarının toprakla buluşmasını ,güllerin üzerindeki damlaları ve gün batımını izlemenin keyfini yaşayalım?Duygularımızın sessizliği ;bu mutluluğu yaşarken gizemini anlatmaya başlar...
Öyle zamanlar olur ki? hiçbir şey konuşmadan; her şeyi anlatırız? İnsanlar;duygularını susarak da; anlatırlar?görmek değil esas olan kalbe dokunmak... çünkü;hayatımızdaki değeri ve önemi çok daha fazla hissettirilir... ve hissedilir. sevginin gücü hiçbir zaman; mesafelerle ölçülemez...
Uzak veya yakın... yanında olup ulaşamadığımız kişiler çok uzak da; olsalar farkedilmezler... oysa ki;uzak olanlar her zaman; yanımızda... çünkü;düşündüğümüz kişiler unutulmaz; mesafe tanımaz...geç kalmayalım;hayat tek vagon,tek istasyon ve tek yöne...yolculuk iki kişilik ;tesadüf değil bir neden yaşadığımızı; unutmayalım...sevginin ikinci bir şansı; mutluluktur... yaşamak ve yaşatmakla; sonu olmayan en güzel duygudur...
MUTLU KALIN?
